แต่ด้วยฐานะทางการเงินของมาร์คไม่ค่อยจะสู้ดีนัก เขาจึงพยายามเปิดสอนพิเศษและพยายามผลิตงานประเภทรูปปั้นสัตว์เพื่อเป็นงานในการหาเลี้ยงชีพ แต่ต่อมาชีวิตเขาได้ดีขึ้นเมื่อเขาได้พบกับบุคคล 3 คนที่เขาเรียกว่าเป็น "สุภาพบุรุษที่อายุน้อยมากและค่อนข้างสง่า" ในช่วงต้นปี ค.ศ. 1910 นั่นก็คือจิตรกรที่มีชื่อว่า เฮ็ลมูทและเอากุสท์ มัคเคอ กับแบร์นฮาร์ท เคอเลอร์ ผู้เป็นนักสะสมของกรุงเบอร์ลิน พวกเขาเหล่านี้เป็นผู้สนับสนุนทางการเงินแก่มาร์คและกลุ่มเบลาเออไรเทอร์

ในปีเดียวกัน มาร์คได้เห็นงานนิทรรศการของสมาคมศิลปินมิวนิกใหม่ที่หอศิลป์ทันเฮาเซอร์ ทำให้เขาได้พบหนทางที่จะติดต่อกับอเล็คซันเดอร์ คาน็อลท์, อาเลกเซย์ ฟอน ยัฟเลนสกี, มารีอันเนอ ฟ็อน เวเร็ฟคีน, กาบรีเอเลอ มึนเทอร์, วลาดีเมียร์ เกออร์กีเอวิทช์ เบ็ชเทเย็ฟ, เพาล์ เคล, อัลเฟรท คูบีน และวาซีลี คันดินสกี

ส่วนเฮ็ลมูทนั้นได้มาอยู่และช่วยงานเป็นบางครั้งที่บ้านเช่าของมาร์คในซินเดิลส์ดอร์ฟอยู่ทางใต้ของทะเลสาบชตาร์นแบร์ค ใกล้มัวร์เนาที่ซึ่งคันดินสกีและกาบรีเอเลอ มึนเทอร์ ได้อาศัยอยู่ตั้งแต่ ค.ศ. 1908 และต่อมาในช่วงหลัง ค.ศ. 1911 มาร์คและคันดินสกีได้ออกจากสมาคมศิลปินมิวนิกใหม่เพื่อไปเป็นบรรณาธิการแก้ไขปฏิทินเวลาของกลุ่มเบลาเออไรเทอร์